Gnarrinn - mannlegi borgarstjórinn og krúttlegi ísbjörninn

Hvort sem fólk er sátt eða ósátt við ákvarðanir og áherslur nýja borgarstjórans okkar þá held ég að við getum öll verið sammála um að þarna fengum við mann sem ekki passar inn í stereótýpuna. Jón Gnarr er ekki hinn fullkomni jakkafatagaur sem kann alla frasana. Hann er líkari okkur almúganum - allavega okkur sem finnum svo vel að við erum ekki fullkomin!

Það er eitthvað við það að sjá mann í þessari stöðu tjá sig á Facebook um daginn sinn. Það er líka magnað að hann þori að segja að hann efist um sjálfan sig eins og hann gerði í einni færslunni. Þó að við vitum öll að stjórnmálamenn, forsetar og borarstjórar séu fólk með tilfinningar þá er einhvern veginn eins og það megi ekki sjást.

Lifum við kannski í samfélagi þar sem skilaboðin eru þau að til að komast upp í þjóðfélagsstiganum þurfi fólk að vera fullkomið - eða allavega að láta sem það sé fullkomið? Þegar ég sé mann sem viðurkennir í fjölmiðlum að hann kunni ekki á þetta allt og þurfi tíma til að læra, þá eiginlega léttir mér bara. En frábært að heyra loksins í einhverjum sem er bara hreinskilinn og einlægur og sem er bara hann sjálfur.

Mér finnst "fullkomið" fólk frekar leiðinlegt en samt fell ég sjálf í þá gryfju að reyna að vera fullkomin. Af hverju alltaf að vera að fela það hver maður er? Af hverju alltaf að vera að sýnast? Af hverju má maður ekki bara vera eins og maður er? Af hverju þarf maður alltaf að vita allt og kunna allt og segja allt rétt? Af hverju má maður ekki gera sig að fífli? Af hverju má maður ekki gera mistök?

Kæri Jón Gnarr, takk fyrir að sýna okkur að það er í lagi að vera maður sjálfur! Það er meira að segja bara aðlaðandi og fallegt. Mann langar eiginlega bara næstum því að knúsa þig, eins og þú værir lítill ísbjörn í húsdýragarðinum :)