Guðrún Soffía Gísladóttir

Þegar ég var að byrja að blogga fyrr í sumar talaði ég um að ég ætlaði að gera eitthvað af því að læra í sumar. Ég er búin að vera að lesa fyrir kúrs þar sem meðaleinkunnin er yfirleitt á milli fimm og sex. Ég stefni á að ná góðri einkunn! Kúrsinn heitir Saga sálfræðinnar. Er ekki bara ágætt að vera búin að lesa eina 300 síðna bók og komin á bls 258 í annarri 500 síðna bók? Allavega er ég þokkalega sátt svona miðað við að vera í vinnu og síðan allt góða veðrið sem kallar á mann að fara út úr húsi.

Nú er liðinn mánuðu síðan tvö barnanna minna fóru til pabba síns sem býr erlendis. Ég og sú elsta sem ekki fór vegna vinnu, erum búnar að eiga góðan tíma saman. Það er svo dýrmætt að geta gefið börnunum tíma, spjallað, gert eitthvað skemmtilegt, hlegið og bara verið saman á fallegum sumardögum. Ég hlakka mikið til að hitta strákana mína aftur. Rosalega getur maður saknað þessara barna. Stundum verður manni næstum illt inni í sér af söknuði. Það er aftur á móti ekki alslæmt því þá finnur maður enn betur hvað er það dýrmætasta sem maður á.

Þessi tvö hlutverk mín sem ég hef rætt um hér eru skipta mig bæði miklu máli. Ég valdi það að gerast námsmaður og sé ekki eftir því þrátt fyrir ýmsa ókosti sem fylgja því. Kostirnir eru fleiri! Ég fann loksins það sem mig langaði að læra og það verður ekki aftur snúið. Ég ætla að komast upp á þetta fjall - það er enn spölur eftir en ég er farin að sjá í toppinn þarna einhvers staðar.
Foreldrahlutverkið er eflaust mikilvægasta, erfiðasta og mest gefandi hlutverk sem manni hlotnast á lífsleiðinni. Þvílík ábyrgð sem manni er falin - að móta aðra manneskju og koma til manns. Vonandi tekst manni sem best til í því ...

Eigið góðan dag!

Ég hélt eitt augnablik, þegar ég las fyrirsögnina að einhver ætlaði að fara að styrkja okkur íslenska námsmenn hér á landi. En nei, auðvitað gat það ekki verið. Maður hefur ekki séð að hér ríki nokkur skilningur á mikilvægi menntunar. Okkur námsmönnum er að minnsta kosti gert sífellt erfiðara fyrir að vera í námi.

Auðvitað veit maður að það er kreppa. Aftur á móti veit maður líka að þetta er alltaf spurning um forgangsröðun. Ef ráðamenn hefðu sterka sannfæringu fyrir því að menntun væri langtímafjárfesting myndu þeir þá ekki reyna allt, allt, allt til að gæta þess að fólk gæti stundað nám?

Við erum hér með Lánasjóð íslenskra námsmanna sem vill helst ekki lána námsmönnum. Á þeim bæ er reglunum breytt án fyrirvara og sett inn ný skilyrði sem margir geta ekki uppfyllt svo ekki þurfi að lána eins mörgum eins mikið.

Það er orðið mun dýrara fyrir fólk að fara í kvöldskóla á framhaldsskólastigi en áður. Búið er að afnema rétt námsmanna til atvinnuleysisbóta á sumrin. Verið er að breyta reglum um upptökupróf þannig að deildir í HÍ geta sleppt hefðbundnum upptökuprófum og nemandi á þá ekki kost á því fyrr en að ári. Ég gæti haldið áfram en læt hér staðar numið.

En aftur að fréttinni. Til hamingju þið íslensku námsmenn erlendis sem fáið styrk, þið þurfið örugglega á honum að halda!

	Íslenskir námsmenn styrktir
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ef sá sem ók hraðast var á 121 km hraða, hvað ætli hinir hafi ekið hratt, 100, 110? Vá, ætli það sé svona gífurleg hættulegt í besta færi á fáfarinni brautinni. Hvernig er það, má lögreglan sekta mann ef maður er bara rétt yfir? Er ekki eitthvað öryggisbil þarna vegna ónákvæmni mæla og svoleiðis? Nú er ég ekkert á móti því að lögum og reglum sé framfylgt en smá sveigjanleiki í bestu aðstæðum er held ég alveg í lagi.

Lenti í því einu sinni að vera sektuð þegar ég ók um seint að kveldi í sakleysi mínu vil ég segja. Ég segi sakleysi vegna þess að ég var á það litlum hraða að mér datt ekki einu sinni í hug þegar ég var stöðvuð að það væri vegna hraða. Hélt að það væri eitthvað allt annað í gangi.

Þetta var í Lindarhverfinu á veginum sem liggur í gegnum hverfið upp hæðina. Ég geri ráð fyrir að ég hafi verið á svona 60 km hraða. Mér datt ekki til hugar að það væri minni hámarkshraði á svona stórum vegi og man ekki til þess að hafa séð neinar hraðamerkingar. Þekkti mig ekki í þessu hverfi. Vá hvað ég varð reið!

	Ellefu sektaðir á Reykjanesbraut
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Af hverju verður maður alltaf tortrygginn þegar maður heyrir jákvæðar fréttir eins og þessa? Maður á einhvern veginn aldrei von á nokkru öðru en því að verið sé að reyna að taka af manni allt sem hægt er. Sennilega er það traustið á stjórnvöldum sem er farið út um gluggann. Þá er ég ekkert frekar að tala um þessa ríkisstjórn en þá síðustu.

Kannski þarf maður að reyna að verða aðeins jákvæðari ... þetta er gott mál svo langt sem  nær. Það hljóta að vera einhverjir sem geta farið út í endurbætur á húsnæði sínu þó að það sé varla hátt hlutfall þeirra sem eiga fasteign. Ef ég væri í þeirra hópi myndi ég drífa í pallinum og fleiru sem hefur þurft að bíða enda ekki slæmt að fá endurgreiddan virðisaukaskatt af vinnu iðnaðarmannanna og að fá skattaafslátt. Vonandi fá einhverjir iðnaðarmenn vinnu út á þetta.

Hvað segið þið bloggarar og aðrir, getið þið nýtt ykkur þetta?

	Hvatt til framkvæmda
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt